το πρωί το κύμα ξεβρασε στην παραλία του Νησιού έναν άγγελο
κείτονταν εκεί στην άμμο , νεκρός , σαν να κοιμόταν , γαλήνιος ,
με τα φτερά του
διπλωμένα σαν
σάβανο. Μια γυναίκα τον κοιτούσε κι έκλαιγε .Εκείνος την κοιτούσε με
μάτια οθανοιχτα σαν να μετεφερε ενα υπεργηινο μηνυμα που ομως δεν προλαβε να παραδωσει' Ισως ναταν κανενα αταν κανένα Χερουβείμ που έπεσε από
τον Παράδεισο . Πολλά Χερουβείμ και Σεραφείμ πέφτουν τελευταία
ωσάν διάττοντες αστέρες,:έχουμε γεμίσει από δαυτα .
Είπα και δάκρυσα βλέποντας την απέραντη ακτή γεμάτη πτώματα ' ακούγοντας τους θρήνους.
''Αυτος ο Δεκέμβρης '' πόσο σκληρός Θεέ μου '''σκεφτηκα ,'' όπως άλλωστε ο κάθε- πια - Δεκέμβρης'' .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου