Κι όμως ,κάθε μέρα , συνέχιζε να ξημερώνει μια καινούρια μέρα ,να γεννιουνται μωρά ....

Κι όμως ,κάθε μέρα , συνέχιζε να ξημερώνει μια καινούρια μέρα ,να γεννιουνται μωρά , να πεθαίνουν γεροι, να ερωτεύονται να μισούν και να μαλώνουν, να αναπνεουν,να κλαίνε  ,να γελούν και να μαθαίνουν σιγά σιγά , ξανά

 Απ’ την αρχή

 Την αγάπη…

 Στη χωρά τους που τώρα άστραφτε πάλι πανέμορφη κλεισμένη μέσα στα βουνά και στη θάλασσα σα μαργαριτάρι σε στρείδι μισάνοιχτο. Στην άκρη  του γκρεμού κοντά στην άβυσσο γεννήθηκε ξανά η α-πορια, παιδι της φτώχειας και γέμιζε πάλι η ψυχή τους με μυρωδιές της φύσης  και τα χρώματα της ίριδας και όλα όσα είχαν από καιρό ξεχάσει μες στον Βυθό της κατανάλωσης .. Και εγκατέλειψαν την απατηλή τους  ευτυχία  μαθαίνοντας και πάλι αγαπούν ..

Π.Θ