Αναγνώστες

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Γιατί δακρύζεις Αόρατε ΄Ανθρωπε;




Καταμεσής της πλατείας ,
εν μέσω γιορτινής πολυκοσμίας

αδιαπέραστος
κοντο στέκεται ο Αόρατος άνθρωπος


Ανάμεσα μας
Σαν άνω τελεία
Ξεδιπλώνει τους επιδέσμους του
Και γίνεται διάφανος
Σαν ένα ρίγος ,
Ή σαν ψιχάλα ανοιξιατικη
Σαν το Πραγματικό εκεί έξω

Σαν και αυτόν που βλέπει Χωρίς να βλέπεται.
Che Vuoi αόρατε άνθρωπε;

Γιατί στεκεσαι σαν σιωπηλο Υποβρύχιο;
Με μάτια ορθάνοιχτα
Κοιτάζοντας αυτό που εμείς δεν βλέπουμε;
Και…Τι ΄ναι αυτό που βγαίνει απ’το αόρατο μάτι σου

σαν δάκρυ που κυλά απ’ το μάγουλο αυτής εδώ της απατηλής ανοίξεως;


Γιατί Δακρυζεις Αόρατε ανθρωπε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο χρόνος σβουριζει προς πάσα κατεύθυνση

 Έχετε  παρατηρήσει  το  ποσο    εύκολα     και  ανεξήγητα     χάνονται  -  λές  και τα κατάπιε  η θάλασσα  -   ζητήματα  που  μας  απασχόλη...