Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: κατι
κάτι που ταν πολύτιμο και ήταν απο χρυσάφι
το δώσαμε ενέχυρο ,μια μέρα στον σαράφη
κάτι που ήταν δροσερό κι ήταν αναπνοή μας
μα τώρα λειώνει σαν κερί μαζί με την ψυχή μας
κάτι έχει σπάσει μέσα μας κι ειναι σακατεμένο
κατι που είχαμε ακριβό και τώρα είναι θαμμένο
κάτι που χασαμε παλιά ψαχνουμε να το βρούμε
κι'αναρωτιωμαστε κρυφά ''αραγε ακομα ζούμε;''
Αυτή η Χωρα η απέθαντη που είναι λυπημένη
θυμίζει κάτι μέσα μας που τώρα αργοπεθαίνει...
κάτι που ταν πολύτιμο και ήταν απο χρυσάφι
το δώσαμε ενέχυρο ,μια μέρα στον σαράφη
κάτι που ήταν δροσερό κι ήταν αναπνοή μας
μα τώρα λειώνει σαν κερί μαζί με την ψυχή μας
κάτι έχει σπάσει μέσα μας κι ειναι σακατεμένο
κατι που είχαμε ακριβό και τώρα είναι θαμμένο
κάτι που χασαμε παλιά ψαχνουμε να το βρούμε
κι'αναρωτιωμαστε κρυφά ''αραγε ακομα ζούμε;''
Αυτή η Χωρα η απέθαντη που είναι λυπημένη
θυμίζει κάτι μέσα μας που τώρα αργοπεθαίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου